Fort Smith- Fort Providence

Gistermorgen werden we, voorzien van allerlei kado's, variërend van pennen, petjes, een kookboek, een woordenboek (indiaans- Engels) en een paar stevige knuffels uitgezwaaid door de burgemeester himself, die trouwens de auto ook al even sneeuwvrij voor ons had gemaakt. Hij had ons de vorige avond hevig laten schrikken door ons te vertellen dat er geen Iceroads meer zouden komen tot aan Yellowknife, maar gelukkig wel "lots of bizons"! Ik denk dat de goede man zelf nog nooit in de winter ten noorden van Fort Smith is geweest, want we hebben de hele dag over sneeuw- en ijswegen gereden....en we hebben weer geen enkele bizon gezien. De route was minder mooi dan die van de vorige dag. We hadden het gevoel dat we naar het einde van de wereld reden, geen telefoon, geen autoradio en heel af en toe een medereiziger. Aan het eind van de dag kwamen we aan in Fort Providence, een echte indianennederzetting, waar we voor het eerst de auto hebben ingeplugd. Het is trouwens heel apart om te zien dat de mensen in dit gebied als ze ergens wat gaan eten of een boodschap doen gewoon de automotor laten draaien. Het zal dus wel een beetje meevallen met de criminaliteit, waar we zo voor gewaarschuwd zijn.